Jeśli chodzi o wschody i zachody księżyca, to ostatnio łatwiej szukać celu pod prognozę, niż czekać na prognozę pod wyznaczony cel. Podobnie było tym razem. Młodziutki księżyc kusił, wydawało się, że najlepszym stanowiskiem strzeleckim będzie dach pobliskiego wieżowca, a w końcu okazało się.. że wystarczy otworzyć okno w kuchni.
Data i miejsce strzałów:
Kto wie, czy Celinowe Górki to nie najlepsze miejsce (albo jedno z najlepszych miejsc) do obserwowania gór w Jaworznie. Pomyślmy: na Grodzisku sporo zasłania pobliska Pietrusowa (no i te słupy), a z Sadowej widać w zasadzie tylko Tatry i to co na wschód – Beskidy prawie w całości są zasłonięte przez Podwale. Ok, pewnie obiektywnie lepsza jest Wielkanoc (widok na 4 strony świata), ale po pierwsze Beskid Śląsko-Morawski jest zasłonięty przez Grodzisko, a po drugie przed Łomnicą i Gerlachem stoją wielki słupy które psują widok na Tatry.
Natomiast zbocza Celinowych Górek łagodnie schodzą na południe głęboko do Doliny Wisły oraz Kotliny Oświęcimskiej. Poza wzniesieniami Libiąża do samych gór jest płasko, co sprawia imponujące wrażenie. Dodajmy do tego Zalew Dziećkowicki po drodze i otrzymujemy piękny landszafcik.
W sobotę wybrałem się rowerem do Jelenia na Celinowe na rekonesans. Temat Tatr z Celinowych Górek poruszał już Piotr oraz Natan. Między obserwatorem, a Tatrami stoi dumnie Libiąż, co dla jednych może być wadą, a dla innych zaletą. Tym razem Tatry nie puściły, Babia była w chmurach, ale ładnie było na azymucie Zalewu Dziećkowickiego. Zdjęcia miały być tylko warsztatowe, ale ostatecznie stwierdziłem, że może warto je opublikować.
A więc, for the record:
Skrzyczne nad Dziećkami:
Czeski Beskid Śląsko-Morawski z Lysą Horą na czele (dalej na zachód Smrk oraz Knehyne):
I w końcu ulubiony kadr, czyli widok na Jeleń ze Skrzycznem w tle:
Tytuł nieprzypadkowy, bo temat Celinowych Górek jeszcze długo nie będzie wyczerpany – do zobaczenia następnym razem!
[leaflet-map fitbounds scrollwheel]
[leaflet-geojson src=https://dl.dropbox.com/s/xfnlopkqwai7pc0/20210313.geojson]
Niby człowiek planuje, wie w którym miejscu i w której chwili wzejdzie, ma jakieś wyobrażenie na temat tego jak to będzie wyglądało. Ale kiedy wreszcie Księżyc się pojawia to momentalnie czyni mnie „niepiśmiennym analfabetą”. Byłem pod takim wrażeniem, że nawet nie domknąłem przysłony żeby wygwiazdkować latarnie.
Zapraszam do obejrzenia zdjęć:
Ale wiecie co? Mam już trochę dość tych księżyców. Czekam, aż przejdzie porządny front, wymieni powietrze i pokaże wreszcie Tatry. Już tylko tego pragnę.
Data i miejsce strzałów:
[leaflet-map fitbounds scrollwheel max_zoom=”16″]
[leaflet-geojson tileurl=https://the-cycle-map.com/{x}/{y}/{z}.jpg src=https://dl.dropbox.com/s/q0oed73qoewkoj6/20210302.geojson]
Rzadko zdarza się, żeby Windy.com i meteo.pl dawały tak odmienne prognozy. Według pierwszego wieczór miał być bezchmurny, a na meteorogramach od ICM gęste niskie chmury. Bardziej ufałem naukowcom z Uniwersytetu Warszawskiego, ale szczerze ucieszyłem się kiedy będąc na sankach i biegówkach z rodziną zobaczyłem bezchmurne niebo nad miastem.
Tym większe zaskoczenie, że w południe patrzyłem na zdjęcia satelitarne i myślałem: to się nie może udać. Z błędu wyprowadził mnie Natan: pomijając wschodnia Polskę: to nie chmury, to śnieg!
Pół godziny przed zachodem księżyca ustawiłem się na stanowisku strzeleckim na terenie ogródków działkowych. Gigant, Podwale i Warpie są położone wyżej niż korony wieżowców na Podłężu, stąd dosyć niecodzienna perspektywa.
Trochę wielka metropolia (Babilon), trochę Norylsk.
Młody księżyc miał wtedy oświetlone jakieś 9% tarczy.
Na ostatnim zdjęciu zanim pogrążył się w wyziewach i zniknął za widnokręgiem, księżyc zaczął „zamieniać się w krew”, a jego powierzchnia zaczęła być mniej kontrastowa.
Data i miejsce strzałów:
[leaflet-map fitbounds scrollwheel max_zoom=”16″]
[leaflet-geojson tileurl=https://the-cycle-map.com/{x}/{y}/{z}.jpg src=https://dl.dropbox.com/s/rawi5xbu32715eb/20210214.geojson]
Tydzień się zastanawiałem czy w ogóle publikować ten wpis, ale niech będzie pamiątka. Warunki trudne – srogi mróz i ciemności egipskie, na miejscu gołym okiem nie widać było słupów i drutów i szukanie odpowiedniego kadru odbywało się – dosłownie – po omacku.
Ostatecznie nie udało mi się ani bardziej „zbliżyć” księżyca do kościoła w Ciężkowicach, ani znaleźć luki bez linii wysokiego napięcia.
Księżyc ukazał się za wzniesieniami Wyżyny K-Cz:
Nieco później zaplątał się na pięciolinii. Grubsza atmosfera nad widnokręgiem zniekształca dolną część tarczy księżyca:
A gdy już był na wysokości ponad 2 stopni można było mu się przyjrzeć na spokojnie:
Data i miejsce strzału:
Trawers jeleńskich wzgórz – od Staberka po Rudną Górę dla takiego kleszczofoba jak ja obecnie jest możliwy chyba tylko zimą („krzoki”). Ostatnie sobotnie popołudnie okazało się idealne – wiatr przewiał pyły i choć padał przelotny deszcz, widzialność była zaskakująco dobra i wystarczyło jedynie polować na dziury w obecnych chmurach wszystkich pięter.
Początek na wzgórzu Staberek – to jedno z moich ulubionych miejsc w Jaworznie. Znaczna ekspozycja w stronę doliny Przemszy wizualnie łączącej się z doliną Soły i góry na wyciągnięcie ręki. Na pierwszym planie kościół w Jeleniu oraz Szkoła Podstawowa Nr 21 (z czerwonym dachem). Dalej Beskid Mały z przełomem Soły. Na najdalszym planie Beskid Żywiecki – Romanka, Rysianka, Lipowska, Boraczy i Redykalny Wierch. Chciałbym na to patrzyć codziennie.
Zróbmy zbliżenie na Górę Żar z elektrownią szczytowo-pompową.
Ruszam na północ w kierunku Rudnej Góry przez zarośla i czyżnie. Wraz z nabieraniem wysokości widoczny staje się Chełmek.
Rzut oka na wschód – z okolicy Góry Koniówki atakują Hatifnatowie. „Witamy w Jaworznie”.
Tego dnia Tatry nie puściły. Natomiast z okolicy szczytu Rudnej Góry udało mi się złapać kopułę wieży jeleńskiego kościoła z Zalewem Imielińskim na tle Skrzycznego które wyglądało jak potężne Kilimandżaro.
Mieszkamy w górach.
[leaflet-map fitbounds scrollwheel]
[leaflet-geojson src=https://dl.dropbox.com/s/h7wsl10m7aofies/20210123.geojson]
Na potrzeby wykonania tego zdjęcia przez ostatnie tygodnie woziłem ze sobą w aucie drabinę. Jacku, dziękuję za jej pożyczenie! W końcu w środowe popołudnie udało się ją wykorzystać:
Udało się zrealizować kadr który miałem w głowie od listopada – osiedle Skałka, góra Grodzisko oraz główna grań Tatry Wysokich: od Wysokiej po Krywań wykonane ze stacji trafo przy ulicy Obrońców Poczty Gdańskiej:
Data i miejsce strzału:
Najdalszy strzał:
[leaflet-map fitbounds scrollwheel max_zoom=”16″]
[leaflet-geojson tileurl=https://the-cycle-map.com/{x}/{y}/{z}.jpg src=https://dl.dropbox.com/s/lxoll7dr43ubbkl/20210120.geojson]
Ach ta góra Wielkanoc, czegóż na niej nie ma? Jest widok 360°, Tatry, Beskidy, Wyżyna Krakowsko-Częstochowska, owce, industrial, czyżnie, piękny dąb na szczycie, kościół, Grodzisko, wschody księżyca… No właśnie, w kalendarzu od dawna miałem zaznaczoną najbliższą pełnię w Ciężkowicach.
Niestety – prognozy są niekorzystne, ale hej, czemu nie spróbować dzień wcześniej? Co prawda księżyc wschodzi o godzinę wcześniej, jeszcze przed zachodem słońca, ale niemal w tym samym miejscu. Poza tym co mam do stracenia, tym bardziej, że Natan z Hubertem alarmują od rana, że z Sodowej widać Tatry?
No i co prawda po południu wał fenowy przykrył Tatry, ale i tak było fajnie:
Kiedy wracałem „granią” Wielkanocy, słońce zeszło poniżej chmury i tuż przed zachodem dało ciepłe światło. Księżyc był już wysoko, ale wyjątkowość końcówki złotej godziny robi swoje.
Data i miejsce strzałów:
[leaflet-map fitbounds scrollwheel max_zoom=”16″]
[leaflet-geojson tileurl=https://the-cycle-map.com/{x}/{y}/{z}.jpg src=https://dl.dropbox.com/s/ldd6ef3cczl8lu3/20201229.geojson]
Z dalekimi obserwacjami w Jaworznie jest jeden zasadniczy problem – słupy energetyczne. Miasto energią elektryczną stoi, a przez Pagóry Jaworznickie ciągnie się trakcja z elektrowni do rozdzielni w Byczynie. Znaleźć kadr z Tatrami bez tych słupów to prawdziwa sztuka.
A gdyby tak to właśnie celowo ze słupów zrobić główny motyw zdjęcia – zamiast od nich uciekać, zamknąć je w jak największej liczbie w jednej klatce?
Ale po kolei – pobudka o 1:20, zalać termos i kurs na Górę Siewierską. Plan był zuchwały i przyznaję, że trochę mnie przerósł. Póki co nie zdradzam szczegółów – może kiedyś się uda. Przy okazji: według symulacji z Siewierskiej można zobaczyć.. masyw Śnieżnika. Czy ktoś to może potwierdzić albo zdementować? Na Wzgórzu Św. Doroty odpowiednie miejsce jest ponoć zalesione, tutaj nie widziałem nic ograniczającego ekspozycję, no ale to była noc.
Szybko z powrotem do Jaworzna na zachód księżyca. I kolejne rozczarowanie: przed świtem kościół na Osiedlu Stałym nie był doświetlony, a kilka stopni nad horyzontem pojawiły się chmury. Ostatecznie udało się złapać taki kadr:
Zostało półtorej godziny do świtu żeglarskiego, dlatego szybka pociecha na Circle-K, espresso z dolewką espresso, tekst dzienny itp. O szóstej zameldowałem się na Chrząstówce. Wraz ze świtem rozpoczęła się inwazja Hatifnatów słupów energetycznych.
A oto herszt bandy, Gog z Magog:
Na koniec ciekawostka: w terenie nie wiedziałem dlaczego góry wychodzą mi takie nieostre, ale w domu wszystko okazało się jasne. Aby zilustrować jak sponiewierane przez światło były góry zrobiłem ruchomego gifa: dwie zapętlone klatki o takich samych parametrach naświetlania wykonane w odstępie 17 sekund. Zwróćmy uwagę jak refrakcja atmosferyczna zmienia rzeźbę Tatr:
PS. Pomysł na ten nietuzinkowy widok podsunął mi we wrześniu poznany na Grodzisku Grzegorz – pozdrawiam!
Data i miejsce strzału:
Najdalszy strzał:
[leaflet-map fitbounds scrollwheel max_zoom=”16″]
[leaflet-geojson tileurl=https://the-cycle-map.com/{x}/{y}/{z}.jpg src=https://dl.dropbox.com/s/q4g4xsfzs4haejg/20201227.geojson]
Minęło trochę czasu od publikacji wschodu księżyca nad blokiem 910 MW, dlatego chyba czas wrócić do szczegółów tej niecodziennej obserwacji. Trochę się niepokoiłem, kiedy 3 minuty po planowanym wschodzie księżyca wciąż nie było go widać, ale kiedy się wreszcie przebił przez smog, to w głowie usłyszałem jednocześnie finał The Microphones – The Sun, cokolwiek Sunn O))) oraz Ściankę – Wichura (Głowa czerwonego byka). Majestatyczne.
Nad blokiem energetycznym uformowała się chmurka (translucidus albo jakiś dziwny przezroczysty lenticularis) która trochę popsuła widowisko i sprawiła, że niektórzy wręcz posądzali mnie o fotomontaż. Lepiej widać ją na pierwszym ujęciu:
Kiedy księżyc wzniósł się jakieś 5 stopni ponad horyzont, można było się spokojnie rozejrzeć po okolicy i porobić zdjęcia na niskiej czułości (btw. w czasie wykonywania zdjęć księżyca odczułem braki matrycy 4/3 – nie mam porównania, ale chyba stosunkowo duże szumy na wyższym ISO). Bardzo ciekawie przedstawiało się Osiedle Stałe z charakterystyczną wieżą kościoła i ukrytym McDonaldsem. Bardzo lubię to zdjęcie:
Na koniec popatrzmy ponownie na niby nowo oddany, a już historyczny, bo „ostatni blok węglowy w naszym kraju” na 50 sekundach naświetlania.
Data i miejsce strzałów:
[leaflet-map fitbounds scrollwheel max_zoom=”16″]
[leaflet-geojson tileurl=https://the-cycle-map.com/{x}/{y}/{z}.jpg src=https://dl.dropbox.com/s/tgxm5poc9jcuxr3/20201201.geojson]
Najnowsze komentarze